Stanislao Lepri
Italian, 1905-1980
Ο Stanislao Lepri (γεννήθηκε στη Ρώμη το 1905 και πέθανε στο Παρίσι, 1980) είναι ένας από τους μεγάλους αγνώστους της πρόσφατης ιστορίας της τέχνης. Ακόμη και κατά τη διάρκεια της ζωής του, μόνο ένα επιλεγμένο κύκλο των συλλεκτών, οι συγγραφείς της τέχνης και οι έμποροι εκτιμάται ότι παρουσίασαν το έργο του στο κοινό σε εκθέσεις, καταλόγους και μονογραφίες. Ο Stanislao Lepri είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά, καθώς επίσης και μυστηριώδη πρόσωπα των οραματιστών και φανταστικών στην τέχνη του περασμένου αιώνα. Ήταν Ιταλός, αλλά το 1950, μαζί με Leonor Fini, μετακόμισε στο Παρίσι, η οποία, μετά τον πόλεμο, ήταν ακόμα η πολυ-εθνικό κέντρο και χωνευτήρι της καλλιτεχνικής ζωής.
Αρχικά, ο Stanislao Lepri προήλθε από μια συντηρητική αριστοκρατική οικογένειά, που ανήκε στον ερμητικό κύκλο της «μαύρης αριστοκρατίας» στη Ρώμη, οι οποίοι ήταν πιστά αφιερωμένοι στον Πάπα. Ο Stanislao, από την άλλη πλευρά, αποστασιοποιήθηκε από τους κοινωνικούς περιορισμούς της τάξης του, και επέλεξε να οδηγήσει τη ζωή ενός «καταραμένου ζωγράφου». Στο Παρίσι είχε «ερωτικό τρίο» με την Leonor Fini και την πολωνική λογοτέχνη, Constantin Jelenski, μια ζωή που τον ελευθέρωσε πλήρως από όλες τις περιοριστικές συμβάσεις. Ήταν στενά συνδεδεμένος με την Leonor Fini στην ιδιωτική ζωή του και ως καλλιτέχνης, αλλά δεν ήταν καθόλου απλή μαθήτρια του.Iκανός να δημιουργήσει μια εντελώς περίεργη μεταφυσική και έναν μαγικό κόσμο που ονομάστηκε sui generis ζωγραφική, έναν κόσμο γεμάτο με ονειρικές, μελαγχολίες εξωτισμού και πανταχού παρούσες δαιμονικές δυνάμεις, διαπνέονται σατιρίζοντας την ειρωνεία και την απελπισία, ακόμη και με βαθύ ανθρώπινο συναίσθημα. Οι βεβαιότητες και τα δόγματα του παρελθόντος, που καθιστά σαφές, να έχουν χάσει την ισχύ τους. Αυτό που μένει στα έργα του είναι να διέπουν τις αρμοδιότητες της μοίρας που δρουν για τα πάντα. (Ο κόσμος δεν έχει κανένα νόημα) διεκδικεί τον τίτλο ενός από τα τελευταία έργα ζωγραφικής του καλλιτέχνη – μια συντριπτική αλληγορία για τη στοιχειώδη απώλεια του νοήματος στην ύπαρξη κάποιου, ένα υπαρξιακό έμβλημα για μια συναισθηματική ένταση που μπορεί πλέον να ενταχθεί.
Ο κόσμος είναι παράλογος, γελοίος, άψυχος όπως ο ποιητικός λόγος του TS Eliot “The Wasteland”. Ωστόσο η συνεχή μεταμόρφωση διαπνέει τον κόσμο. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και για να κατανοήσουν την πραγματικότητα στην πραγματική της μορφή, ο ζωγράφος αντλεί μυθικά οράματα του άλλου, ένα πολύ πραγματικό μεταφυσικό κόσμο πέρα από τις πραγματικές εμφανίσεις με τις μορφές της ίδιας της πραγματικότητας.
Ο Stanislao Lepri είναι ο συγγραφέας και δημιουργός του εντελώς παράξενου, μεταφυσικού εξω-κόσμου – ultramondi metafisici, στον οποίο ανήκει “το απίστευτο, το διφορούμενο, το αντίθετο, η σκοτεινή αλληγορία, ο υπαινιγμός, η εξυπνάδα, η σοφιστεία” σε συμβολικές μορφές μια νέα και φαινομενικά ερμητική κωδικοποιημένη πραγματικότητα διαπνέεται με μυστήρια που εξακολουθούν να κατέχουν μια βαθιά, εσωτερική αλήθεια: από αυτά υπάρχουν όχι μόνο μία, αλλά πολλές, μάλιστα, αμέτρητες αμοιβαίες αντιφατικές αλήθειες, όλες με τη δική τους νομιμότητα. Ο κόσμος είναι ένας λαβύρινθος που διαφεύγει κάθε απλή, λογική, απλή διείσδυση.
