Η επίδραση του «You can do it» Εκπαίδευση στη Συναισθηματική Ανθεκτικότητα Μαθητών Δημοτικού Σχολείου με κοινωνικές, συναισθηματικές, συμπεριφορικές και προκλήσεις επίτευξης
Michael E. Bernard, Ph.D. (m.bernard@unimelb.edu.au) Professor, Melbourne Graduate School of Education University of Melbourne, Victoria 3010
Μάθημα: Στρες και στρατηγικές αντιμετώπισης: Το στρες στο σχολείο
Καθηγητές: Ε. Καραγιαννοπούλου, Σ. Κάμτσιος
Μαγδαληνή Ιγνατίου
Ευδοξία Χαλδαίου
Αυτή η μελέτη εξέτασε την επίδραση του You Can Do It! Ένα Εκπαιδευτικό πρόγραμμα (YCDI),γνωστικό-συμπεριφορικό πρόγραμμα παρέμβασης σχετικά με τη συναισθηματική ανθεκτικότητα των μαθητών στις τάξεις 4 έως 6 που ταυτίστηκαν με επιτεύγματα, συμπεριφορές, κοινωνικές ή / και συναισθηματικές προκλήσεις. 61 μαθητές ανατέθηκαν τυχαία είτε σε μικρές ομάδες που έλαβαν οκτώ εβδομάδες YCDI γνωστικoσυμπεριφορική παρέμβαση, είτε σε μικρές ομάδες που έλαβαν «εκλεκτική» συμβουλευτική εκτός από τη γνωστικοσυμπεριφορική. Τα αποτελέσματα έδειξαν θετικό αντίκτυπο του προγράμματος YCDI στα αντικείμενα ανθεκτικότητας που περιλαμβάνονται στις έρευνες κοινωνικής και συναισθηματικής ευημερίας ACER (αυτοαπόθεση μαθητών, έρευνα εκπαιδευτικών) χωρίς θετική επίδραση για τους μαθητές που λαμβάνουν «εκλεκτική» συμβουλευτική. Τα αποτελέσματα συζητούνται ως προς την ανάγκη για προγράμματα κοινωνικής και συναισθηματικής μάθησης που διδάσκουν ρητά δεξιότητες συναισθηματικής ανθεκτικότητας.
Τα παιδιά όλων των ηλικιών αντιμετωπίζουν καταστάσεις σε καθημερινή βάση μπορεί να προκαλέσει αρνητικά συναισθήματα θυμού, άγχους και θλίψης. Η αποτυχία ανάπτυξης κατάλληλου ηλικιακού συναισθηματικού ελέγχου για τη ρύθμιση των έντονων συναισθηματικών καταστάσεων σχετίζεται με την ανάπτυξη προβλημάτων συμπεριφοράς στα παιδιά και μπορεί να οδηγήσει σε μια ποικιλία ψυχοπαθολογιών όπως διαταραχές του χαρακτήρα, ανησυχίες και φοβίες, ψυχωτικά συμπτώματα, κατάθλιψη, διπολική διαταραχή, διαταραχή συμπεριφοράς με επιθετικότητα, κατάχρηση ναρκωτικών και αλκοόλ, και ιδεοψυχαναγκαστικές διαταραχές (π.χ., Chandler & Shermis, 1985; Landy, 2002).
Η ρύθμιση του συναισθήματος είναι μια κατασκευή όπου οι ερευνητές ενδιαφέρθηκαν για πολλά χρόνια (π.χ., Brenner & Salovey, 1997; Jersild & Meigs, 1943). Ωστόσο, έχει μόνο από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 που οι γνωστικά προσανατολισμένη ερευνητές συμπεριφοράς άρχισαν να εξετάζουν την έκταση πως η ποια ανθρώπινη συμπεριφορά μετριάζεται από τις διαδικασίες της σκέψης και συναφείς συναισθηματικές καταστάσεις.
Συγκεκριμένα έχει δοθεί προσοχή στην έρευνα της ανάπτυξης των παιδιών για το βαθμό στον οποίο τα παιδιά είναι σε θέση να μετριάσουν τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές τους όταν αντιμετωπίζουν αγχωτικά γεγονότα. Η έννοια της συναισθηματικής ανθεκτικότητας μερικές φορές ονομάζεται συναισθηματική ή θυμική ρύθμιση.
Αν και υπάρχουν πολλές μελέτες που αντιλαμβάνονται το πώς τα παιδιά αντιμετωπίζουν αντιξοότητες (π.χ. Altshuler & Ruble, 1989; Band & Weisz, 1988), δεν υπήρξαν εκτεταμένες μελέτες στρατηγικών παρέμβασης που έχουν σχεδιαστεί για διδάξουν στους μαθητές διαφορετικές γνωστικές και συμπεριφορικές δεξιότητες διαχείρισης των συναισθημάτων. Μερικές μελέτες για τον αντίκτυπο προγραμμάτων συναισθηματικής ρύθμισης περιλαμβάνουν παιδιά που συμμετείχαν στην αντιμετώπιση προγραμμάτων ανάπτυξης δεξιοτήτων. Σε αυτές τις γνωστικοσυμπεριφορικές μελέτες, τα παιδία έδειξαν περισσότερη εσωτερική θέση ελέγχου, υψηλότερη αυτο-έννοια, και υψηλότερα επίπεδα εμπιστοσύνης (Henderson, Kelbey, & Ο Engebretson, 1992), αποκάλυψε χαμηλότερα επίπεδα στρες όταν ήταν αντιμέτωπα με δυσμενείς περιστάσεις (Treiber, 1985), παιδιά αύξηση του αριθμού και βελτίωση της ποιότητας στρατηγικών αντιμετώπισης που δημιουργούνται και αυξημένης απόδοσης για τις δοκιμές μετρήσεων IQ (Stevens & Pihl, 1983) και εκδήλωσαν χαμηλότερα επίπεδα άγχους (LaMontagne, 1985). Έφηβοι που συμμετείχαν σε προγράμματα coping skill-building programs έδειξαν σημαντικές μειώσεις στο άγχος, τον θυμό και επίπεδα κατάθλιψης (π.χ., Hains, 1994), και μια αύξηση στη χρήση των προσαρμοστικών στρατηγικών γνωστικής αντιμετώπισης(DeAnda, 1998).
Μπορείς να το κάνεις! Εκπαίδευση (YCDI) (Bernard, 2004b, 2006a, 2006b, 2007) είναι μια γνωσιακή-συμπεριφορική, κοινωνικο-συναισθηματική μαθησιακή προσέγγιση που βασίζεται στη γνωστική συμπεριφορική θεωρία και πρακτική του Albert Ellis, Richard Lazarus, Donald Meichenbaum, Martin Seligman και άλλους ερευνητές που έχουν επισημάνει το ρόλο των θετικών / αρνητικών, ορθολογικές / παράλογες συμπεριφορές και σκέψεις στη μάθηση και την ευημερία των παιδιών. Bernard (2006α) περιέγραψε πέντε βασικές κοινωνικές και συναισθηματικές ικανότητες (εμπιστοσύνη, επιμονή, οργάνωση, τακτοποίηση και συναισθηματική ανθεκτικότητα) και 12 θετικές και αρνητικές «Συνήθειες του νου» που μπλοκάρουν ή συνεισφέρουν στην κοινωνική και συναισθηματική ικανότητα.
Ο Bernard (2004a) χαρακτήρισε τη συναισθηματική ανθεκτικότητα ως την ικανότητα ικανή να παραμείνει το άτομα ήρεμο, να ελέγξει την επιθετική και την αποτρεπτική συμπεριφορά και να ηρεμούν σε μια κατάλληλη χρονική περίοδο όταν αντιμετωπίζουμε δύσκολες εργασίες ή στριφνούς ανθρώπους. Με βάση μια ανασκόπηση της διαθέσιμης έρευνας, οι Bernard και Pires (2006) εντόπισαν διαφορετικούς, ορθολογικούς τρόπους δεξιότητες σκέψης.
Ο Bernard (2007) έχει κατασκευάσει μια σειρά από διαφορετικές δραστηριότητες για τη διδασκαλία παιδιών διαφορετικών ηλικιών σχετικά με τα χαρακτηριστικά της ανθεκτικότητας και μη ανθεκτικότητας νέοι της ηλικίας τους καθώς και ορθολογικούς τρόπους σκέψης και ικανότητες αντιμετώπισης για την ενίσχυση της ανθεκτικότητας τους που δημοσιεύονται στο Πρόγραμμα Achieve: A Social and Emotional Αναλυτικό πρόγραμμα μάθησης (Bernard, 2007).
